Categorie: Geen categorie

 Today we will continue the series about “lying about reality”. Last time we saw that you can express it more pompously: “transformation of reality through selection and reduction”. But you don’t learn a lot from big words generally, so I promise to keep it as simple as possible. By the way, before I continue, when you see any images in this series, it is thanks to Edo Hannema’s help and advice. You see, I myself am rather inept at using computers. Now on to practice. In my view, a good painting consists of large shapes and limited use of tonal value and color. I realize that this is my personal opinion, so if you doubt my words, you can always find a different teacher. Let’s forget about COLOR for the moment. That will come later. I do want to address the problems of LARGE SHAPES and LIMITED VALUES together though, because they are related. I am going to turn this series into a kind of course structure, in which we will slowly and gradually attain results. Suppose we want to paint a view of a city with a tangled mess of houses, cars, and people. Where to begin? First of all, try not to think of houses, cars, and people, but think of shapes. Not THINGS but SHAPES. Squinting helps to eliminate details so that only the main shapes in a certain tonal value remain. Simplify the values: a light, a dark, and a middle value. First sketch this in small format with pencil, charcoal, black paint or ink. Try to let shapes of similar value blend together to form a coherent value pattern. The lower the number of isolated shapes, the better. One more piece of advice: don’t apply too many gradations inside such a value plane, as that would counteract the tonal contrast.

Kees

De meeste schilderijen, of het nu een aquarel is of werk in een andere techniek, zijn al mislukt voordat er nog een streek met het penseel is gezet. Hoe komt dat? De beginnende, maar vaak ook de meer gevorderde schilder heeft de neiging de werkelijkheid te willen imiteren. Maar dit is volgens mij niet het doel van schilderen. Een schilderij stelt andere eisen: een transformatie door selectie en reductie. Vraag je af: “wat laat ik weg, wat voeg ik toe en wat wijzig ik in het belang van een goed schilderij”. Het resultaat is dan altijd “mooier” dan de werkelijkheid en vertoont een decoratieve en monumentale kwaliteit. In de regel komt deze versimpeling van de realiteit neer op GROTERE VORMEN EN BEPERKING IN TOON EN KLEUR. Dus eerste les: beperk je tot de hoofdvormen en laat meer details weg. Hanteer niet te veel nuances in toonwaarden, een lichte- een midden- en donkere toon is genoeg. Beperk je tot een harmonieus kleurpalet van drie, hooguit vijf kleuren. Je ziet hieruit al dat je de werkelijkheid een beetje naar je hand moet zetten voor een beter resultaat. Hiertoe maak ik altijd voorschetsen op klein formaat met een zacht potlood, vaak een timmermanspotlood om pietluttig gedetailleerd werken te voorkomen. Het is mijn ervaring dat het schilderen aan de hand van zo’n voorschets een beter resultaat oplevert dan het direct schilderen naar de werkelijkheid wat me veel te veel visuele informatie geeft. Je zult al begrepen hebben dat een suggestieve weergave mijn voorkeur heeft boven een gedetailleerde. Trouwens, hoe minder penseelstreken je zet, hoe minder fouten je kan maken. Dus kortom, eliminatie van alle niet noodzakelijke elementen resulteert in een “economische schoonheid” waarbij het onderwerp mooier wordt dan de zgn. “werkelijkheid”. Kees